Die kinders neem afskeid

Die laaste dag voor die kamp het aangebreek, en die program pas aan daarby...

Hieronder word daar geleentheid gegee vir van die kinders om te kom vertel wat hul die meeste geniet het op die kamp. Links is Ina, een van die Bulgaarse tolke.

Die wenspan vir die week word aangekondig!

 Vrydagoggend... die oomblik van afskeid neem het aangebreek...

Die kinders ontvang elk 'n geskenkpakkie vanaf die spanlede, dit help 'n bietjie om die hartseer weg te neem, vir die kleintjies in elk geval...

'n Week van liefde gee, liefde ontvang, kom tot 'n einde, en vir menige is dit weer terugkeer na die 'gewone / normale' gang van sake...

 Christoph en klein Stefcho... Ai, hy is sooo dierbaar en 'cute'!

Iets ongewoons, in party se pakkies was sjokolade, en meeste van die outjies het die sjokolade begin eet en met ons kom deel... asook van hul sagte speelgoed vir die vrywilligers uitgedeel... gee mens nogal 'n nuwe perspeksie op 'mededeelsaamheid'

Die afskeid is ook vergemaklik deurdat ons en hulle geweet het dat ons hul Saterdagoggend in hul tuis-village, die Mahala, sigeuners woonbuurt, sou besoek. Die kinders het ons ingewag by die skool en hul opgewondeheid om die bus te sien waarin ons was, was iets hemels om te aanskou! By my staan 11-jarige Atanaska, wat baie diep in my hart ingekruip het...

Die kinders was baie opgewonde om hul huisies vir ons te gaan wys... Guilka is een van 7 kinders en haar mamma langs haar is maar 27. Meisies in die Roma kultuur 'trou' op die ouderdom van 13 tot 16.

Interaksie met die kinders is meestal fisies, aangesien die taal ons maar baie pootjie!