I Found the Answer . . .

OK, let me rephrase: "I believe that I found one of the answers". One question that I have been grappling with over at least the past 18 months is why my experience of God's involvement in our lives has changed so dramatically since round about August 2010?

What was the key to a tipping point that suddenly resulted in so many impossibilities to become possible. If for example you had told me during March of this year that our family will be leaving in May to live in Bulgaria for 3 months, I would have said that it is impossible, but that was made possible in a very short space of time. Now we are in the process of relocating to the farm, something I never dreamed of being possible (at least not before I've reached retirement age), but it is busy happening.

I'm not going to try to list the countless other instance where God just came through in a BIG way, but I rather want to focus on the why? It is not something I haven't heard before watching this video  clip, but it had a lot to do with the penny finally dropping for me.

Did you catch the phrase: " . . . being in the center of God's will for our lives . . .", If not, please watch it again.

You see that even though I have been a fairly "committed" and "active" Christian during my entire adult life I was never discipled to put my life in the center of God's will. My approach was rather to try and put God in the center of my will.What do a I mean by that?  Well, we would make our own plans (all very good and noble) and then ask God to bless them. Off course this is very much in line with lots of teachings telling us that God wants the best for his children, he wants to bless us and make us prosperous, etc, etc

I believe that is what started to change in August 2010. We started to be more sensitive to what God's plans were for our lives and then only by lots of grace we had the courage to take the first little baby steps to play our roll in His plan . . . and then the impossible started to become possible.

I so want to encourage you to go on this journey with God.  It is an experience unparallelled to anything this world can offer! To Him be all the glory!

 Here is the a bit more about the Vant Hul family's story (really worth while to watch)!

Life is in the question

It is hard to believe that we have already been back in South Africa for more than 2 months. I guess life back "home" does move a bit faster than in the small town of Gostilitsa. Consequently we have not found the time to blog (I know it is a bad excuse, but we are hoping to catch up a bit). That does however not mean the journey has stopped. Life in "the real world" has however been quite distracting . . .

Meeting up with friends, colleges and family the most frequently asked questions are probably: "When do you plan to go back?" and  "Do you now have more clarity on your future?" I guess that even though we probably did find some answers, we actually came back wit a lot more questions . . .

I guess that would always be a consequence when you have the opportunity to be exposed to people with a different world view AND really try to understand their world view without being prejudice or biased.

I good friend of mine always says that: "life is in the question" and having had this experience I am starting to understand the meaning of this. Life is not about the destination, it is about the journey. The question is the fuel that propels you on the journey to get to the answer. The answer is arriving at your next stop were you spend some time to appreciate the awesome scenery and take some pictures to later share with your friends and family. A picture can however only capture so much and they will never really know what it is like if they do not go on the journey themselves.

Sometimes you need to cover some ruff territory to get to the next stop. Punctures and  broken axles force you to be dependent on God and lean on encouragement from your fellow journey men  along the way. But despite that, every single time it is worth while because journeying with God makes every destination a mind blowing exhilarating experience. In that you truly find live:

Mat 16:24-25 (ESV)  Then Jesus told his disciples, "If anyone would come after me, let him deny himself and take up his cross and follow me. For whoever would save his life will lose it, but whoever loses his life for my sake will find it.

Die kinders neem afskeid

Die laaste dag voor die kamp het aangebreek, en die program pas aan daarby...

Hieronder word daar geleentheid gegee vir van die kinders om te kom vertel wat hul die meeste geniet het op die kamp. Links is Ina, een van die Bulgaarse tolke.

Die wenspan vir die week word aangekondig!

 Vrydagoggend... die oomblik van afskeid neem het aangebreek...

Die kinders ontvang elk 'n geskenkpakkie vanaf die spanlede, dit help 'n bietjie om die hartseer weg te neem, vir die kleintjies in elk geval...

'n Week van liefde gee, liefde ontvang, kom tot 'n einde, en vir menige is dit weer terugkeer na die 'gewone / normale' gang van sake...

 Christoph en klein Stefcho... Ai, hy is sooo dierbaar en 'cute'!

Iets ongewoons, in party se pakkies was sjokolade, en meeste van die outjies het die sjokolade begin eet en met ons kom deel... asook van hul sagte speelgoed vir die vrywilligers uitgedeel... gee mens nogal 'n nuwe perspeksie op 'mededeelsaamheid'

Die afskeid is ook vergemaklik deurdat ons en hulle geweet het dat ons hul Saterdagoggend in hul tuis-village, die Mahala, sigeuners woonbuurt, sou besoek. Die kinders het ons ingewag by die skool en hul opgewondeheid om die bus te sien waarin ons was, was iets hemels om te aanskou! By my staan 11-jarige Atanaska, wat baie diep in my hart ingekruip het...

Die kinders was baie opgewonde om hul huisies vir ons te gaan wys... Guilka is een van 7 kinders en haar mamma langs haar is maar 27. Meisies in die Roma kultuur 'trou' op die ouderdom van 13 tot 16.

Interaksie met die kinders is meestal fisies, aangesien die taal ons maar baie pootjie!

Laaste paar dae op die kamp

Die kinders leer ons ken en ontspan meer teenoor ons, dis baie lekker en spesiaal! Ons leer so baie...  van die kinders se onvoorwaardelike liefde en vreugde, die vrywilligers se deelname, praktiese kamp dinge, maar meer as dit leer ons nog steeds van onsself en hoe groot God is!

Hier is 'n paar foto's van oomblikke op die kamp.

Dans is deel van die Roma kultuur en van kleins af swaai hul daai lyfies op maniere wat ons nie kan nie!

Christoph en klein Stefcho, as ons tasse groot genoeg was... 

Verf buite op die stoep is een van hul gunstelinge! 

Die verf het egter nie op die papier gebly nie!

 Ons nuwe Duitse vriendin, Katharina en Jordan.

Tussendeur het die span baie pret gehad - kompleet gevoel of ons weer op Tukkies se eerstejaarskamp is! Christoph het dit natuurlik vreeslik geniet, en die spanlede het hom so deel van die groep gemaak!

Iets totaal en al nuuts vir my... die kleinste dogtertjie op die kamp, Valia, se koppie het gewemel van die kopluise en 'n paar van ons het vir omtrent 2 ure gesit met hierdie operasie... 

 Dis so maklik om van jouself te gee vir hierdie outjies... Die taal - 'barrier' het net 'n groot leemte en magteloosheid by my gelaat.

Kamp aktiwiteite

 Die aktiwiteite vir elke dag word opgedeel in 'n oggend, middag en aandprogram.

Die oggendprogram begin met 'n poppekasvertoning waartydens belangrike reels en inligting oorgedra word aan die kinders. Dit is die beste manier om 51 woelende, opgewonde kinders te laat luister. Ons sing dan ook almal saam voor ons in ons oggendgroepe verdeel. Die kinders is in 3 groepe ingedeel volgens ouderdom vir hierdie aktiwiteit.  Hier vertel en illustreer ons Bybelstories, memoriseer Bybeltekse, sing nog liedjies en ander speletjies wat min of meer by die teks aansluit.

Christoph en sy groep (vir die 10-jariges) behandel hier Jesus se eerste wonderwerk waar water in wyn verander is. Christoph is die kelner...

Die oudste groep (ouderdomme 11 - 13) doen 'n praktiese illustrasie van hoe dit is om iemand blindelings te vertrou. Ons moet God so vertrou.

Die kinders se reaksie op die 'blinde man' bo ...

Ek is deel van die jongste groep (kinders tussen 6 en 9). Ons het hier die verhaal van Dawid en Goliat behandel en die kinders het geleentheid gekry om Goliat met waterbalonne te gooi! Dit was baie pret!

Bo en regs: Ons sing "Any dream will do" saam met die storie van Josef. Ek dink liedjies is 'n groot gunsteling by kinders van alle kulture!

Dis so spesiaal om die kinders in hul taal te hoor bid...

 Speletjies om Bybelverse te leer en meer pret te maak sluit onder andere legkaartbou in.

Na middagete gaan hul na hul kamers en moet rus (volgens regulasies van die staat), maar ons kla nie, want ons kry dan ook gou 'n breek om wasgoedjies uit te spoel, bietjie te rus of te blog, ens ens ens... Die middagprogram met 'snacks', waar hul eetgoedjies kry in die eetsaal. Dan het ons elke middag 'n ander kuns aktiwiteit vir 'n uur. Die kinders geniet dit geweldig! Hier maak hul juwele.

En is baie trots daarop...!!!

Jack het hier op die kamp 70 geword! Die kinders maak vir hom 'n groot verjaardag kaart tydens kuns een middag.

Na kuns is daar georganiseerde sport asook vryspel tot aandete. Dis net lekker om die kinders te jaag en te vang, te druk en liefde te gee!

As deel van die aandprogram het ons die dogtertjies gepamperlang, hulle het dit natuurlik vreeslik geniet! 

 Die kinders neem graag jou kamera om 'n foto van jou te neem... Hier staan Kobus voor die gebou met die ongelooflike uitsig agter!

Die kinders het gearriveer!

Almal in afwagting op die kinders se koms! Waar is die bus??

(Links is Vicky van Ierland en regs is Nicole van Skotland, met Tom van Engeland agter)

En daar kom hy!!!

Van links na regs: (Ina van Bulgarye, Vicky, Nicole, Catherine van Skotland, Anne van Duitsland, Tom, Clemont en Hilsonde van Frankryk, Damian van Switserland)

Die herontmoeting! Meeste van die vrywilligers was al vantevore op die kamp so wel as baie van die kinders.

Die kinders ontvang pakkies met sjampoe, seep, tandepaste, tandeborsel en nog ander bederfies.

Die ouderdomme van die kinders op die kamp wissel van 6 tot 13. In totaal is hul 51. Baie baie woelig en opgewonde oor al die lekker dinge wat vir hul wag!

Liefde en aandag - en baie daarvan....

Na omtrent 10 kere se in die lug gooiery, vra sy... 'Nog een laaste keer?' Altans dis wat ons kan uitmaak uit die bietjie Bulgaars en baie gebare taal!

 Hul geniet die fisiese kontak so....

Lekker saamsing! Die kinders ken die liedjies en sing (nee skree!) uit volle bors! Dis amazing!!!