Ons neem afskeid

Hierdie is 'n week van afskeid. Eers neem ons van ons familie afskeid wat ons werklik op elke vlak (fisies, geestelik, emosioneel) kom seën het met hulle besoek. My Sus gaan terug SA toe, so darem gaan dit nie te lank wees voor ons haar weer sien nie.  Casper en Vita gaan terug na Houston Texas,  duisende kilometers van hier en duisende kilometers van SA af. Oor die laaste 10 jaar of so het ons die tipe afskeid al 'n paar keer in geoefen. 

Ons het saam gekuier

Die oggend en veral die paar ure voor die tyd leef mens so 'n bietjie in ontkenning, dink nie te veel oor wat later die dag gaan gebeur nie, gesels doelbewus oor positiewe dinge en maak 'n lawwe grappie of twee. Hoewel ons ver uitmekaar gaan wees, is dit werklik 'n voorreg om te weet dat elkeen is waar God voor die grondlegging van die aarde vir ons beplan het om te wees.  Na al die jare is dit tot 'n groot mate die band wat ons in Christus het wat maak dat ons steeds so baie gemeenskaplik het, al leef ons in verskillende wêrelde. Wat 'n voorreg! 

Ons het saam gewerk

Sondag vat ons die bus na Sofia om aan te sluit by ander vrywilligers van reg oor die wêreld om die kamp met die kinderhuis kinders mee te maak. Dan neem ons ook vir die eerste keer afskeid van Gostilitsa. Aan die eenkant sou mens verwag dat jy opgewonde moet wees om die terugtog huis toe, terug na die bekende, te begin. Tog is daar teen my verwagting allerhande vreemde emosies wat in my broei wat ek nie regtig kan verwoord nie en definitief nie verstaan nie. Dit is amper of ek meer onseker is om terug te gaan na die "bekende" as wat ek was om hierheen te kom . . .  Ek wonder ook onwillekeurig of ons nog "'n huis" het, want ek kan eerlik sê dat ek tot nou toe nog nie huis toe verlang het nie, nie na Glen Austin (waar ons die laaste 3 maande gebly het) nie en ook nie na Wapadrand (waar ons die vorige 12 jaar gebly het) nie. Dis vreemd . . .? (Ek verlang wel plaas toe!)

Ons het saam gespeel

Ons begin stadig maar seker uitsien na die kinderhuis kinderkamp wat ons die volgende 2 weke gaan bywoon. Dit is nou die 14de jaar wat Jack en Elsabe die kamp aanbied en vanjaar kom daar 33 internasionale vrywilligers van Engeland, Ierland, Skotland, Indië, Finland, Duitsland.
Amerika, Bulgarye en Suid Afrika. Ons vertrou dat dit vir ons 'n leerskool sal wees geestelik sowel as prakties i.t.v. die kinderhuis kampe wat ons op die bosveld plaas oor skool vakansies aanbied.

Ons het saam die mooi van Bulgarye geniet